Stefnumót og skilaboðVinkona mín á afmæli í næsta mánuði. Hún verður þrítug. Henni langar til þess að halda vel upp á afmælið sitt með stórri og mikilli veislu. Ég á að stýra veislunni, sjá til þess að haldnar verði ræður, fólk fari í leiki og almennt skemmti sér vel. Titillinn á þessu starfi kallast veislustjóri. Ég hlakka svolítið til veislunnar, vinahópurinn er ansi skemmtilegur, kjarninn myndaðist þegar við unnum saman á Argentínu. Regla veislunnar, eða þema, er að allir verða að mæta með maka, unnusta, kærasta eða deit. Þeir sem ekki mæta með eitt slíkt verða að fara úr buxunum um leið og yfirhöfninni þegar mætt er til veislunnar. Vinahópurinn leitar núna logandi ljósi að einhverju til þess að taka með sér, en ekki eru vinir eða eintök af röngu kyni tekin gild.
Talandi um stefnumót, þá á ég í stökustu vandræðum hvort ég eigi að finna mér deit til þess að taka með mér á Icelandairgroup árshátíðina. Flugfreyjuhópurinn minn er eiginlega allur búinn að skrá sig, og á að giska helmingur með deit. Ætti ég að draga einhvern með mér, eða tjútta kvöldið niður í sokkaleista? Yfirskrift kvöldsins er: "Rock the grúp 2gether!". Merkilegt að vera búinn að velja sér föt, skó og undirfatnað til þess að fara í, en eiga í vandræðum með maka, eða ekki og ef svo er, þá hvern?
Í nótt sendi ég skilaboð, þau áttu að fara til Ölmu, verðandi sambýlings, en skilaboðin innihéldu upplýsingar um Ólöfu, núverandi sambýlings, og ýmis grundvallaratriði. Ég sendi svo skilaboðin til Ólafar, ekki Ölmu. Komst svo ekki að því fyrr en nærri sólarhring síðar.
Þetta kom einu sinni fyrir mig áður, þá bara komst ég að því strax og það voru mistök eilítið alvarlegri. Á þeim tíma var ég að deita strák og hafði kynnt hann fyrir vinum mínum, fyrsta skipti sem hann hitti þá. Auðvitað verður svona stund þrungin dómum, vangaveltum og almennri kurteisi. En kauðinn sem ég deitaði var eiginlega ekki með kurteisi og sýndi á sér algjörlega nýja hlið. Það var einmitt þá sem ég áttaði mig á því að hann vann ekki vel undir pressu. Ég veit það núna.
Það var langt áliðið á kvöldið og ég keyrði hann heim, en morguninn eftir áttum við pantað flug til Kaupmannahafnar. Héðinn sendi mér skilaboð þegar við höfðum farið sem ég svarði svo á leiðinni heim til mín, með tárin í augunum, eyðilagður yfir atburðarás kvöldsins. Þessi skilaboð ætlaði ég að senda Héðni en sendust á þann mann sem alls ekki átti að vita innihald þeirra.
"Ég er svo vonsvikinn með hann, hélt að hann ætti þetta ekki til. Fyrirgefið strákar. Ég held að þetta samband eigi ekki langt eftir, ég fer til Kaupmannahafnar og lýk þessu svo þegar heim er komið. Takk strákar!"Morguninn eftir sváfum við báðir yfir okkur, vöknuðum klukkutíma fyrir brottför, brunuðum til Keflavíkur saman og náðum helvítis flugvélinni á síðustu stundu, enda vélin aðeins sein úr fyrra flugi. Þvílík heppni. Ætla samt aldrei aftur til útlanda með einhverjum sem ég sendi óvart svona skilaboð. Í Kaupmannahöfn var magnþrungin bónusnótt, full af sættum og fyrirgefningu - sem náði að bjarga ferðinni, ferðinni sem var þolanleg alla leið til Keflavíkur aftur.