Kökukaffi
Í gær var kökukaffi. Það er ofboðslega stór veisla hérna í Búrfelli. Þá er mikið um að vera. Stelpurnar í mötuneytinu baka kökur, brauð og fleira, brenna við kakó og tína blóm til þess að skreyta borðin. Ég gleymdist. Ég var búinn að ræða það við unglingavinnuna að þau myndu koma til þess að leysa mig af, svo ég kæmist í heita brauðrétti, hnallþórur, súkkulaðikökur, rjóma og annað lostæti. Þegar klukkan var orðin fimm var það orðið nokkuð ljóst að það stóð ekki til að sækja mig. Ég útbjó mér ekkert nesti því ég hélt að þetta væri alveg garenterað. Bömmer. Ég náði ekkert að fitna.
Annars er nú hægt að ræða svolítið um þetta mötuneyti. Ég get sagt ykkur frá því að nú er verið að skoða hvernig hægt sé að spara. Ein hugmynd var sú að hætta með bakka sem fólk notar undir diska, glas og hnífapör. Allavega yrðu keyptir bakkar sem hægt er að setja í uppþvottavélina og spara með því handþvott á þeim. Það er nefnielga talið að ef núverandi bökkum yrði hent og öðru fyrirkomulag sett á er hægt að spara eitt stöðugildi í eldhúsinu.
Eru einhverjir fleiri spurningarmerki en ég? Já ok, er þessi manneskja bara að þrífa bakka? En svo virðist einmitt vera. Því stelpurnar í mötuneytinu spila nefnilega svæðisvörn og um það gilda strangar reglur. Þú ferð til dæmis ekkert inn á annarra manna svæði eða spilar á röngu svæði. Síðan er nefnilega skipt um svæði eftir hvern dag. Eitt svæði sér um að þvo leirtau í uppþvottavélinni, annað svæði sér um bakka, borð og þrífa línuna, þriðja svæði sér um að skammta eftirmatinn, graut, súpu eða ís. Inni í eldhúsinu sjálfu matráðskonan með aðstoðarkonu. Þær sjá um alla afganga. Svona er þetta alltaf þegar gengið er frá. Með því að sleppa þessari manneskju (konu, því að enginn karlmaður hefur verið fastráðinn í eldhúsinu) þá er hægt að færa verkefnið að þrífa af borðum og línuna yfir á manneskjuna sem skammtar grautinn (því þegar skömmtun er lokið er komið að þrifum). Þetta var alveg ljómandi góð hugmynd.
Önnur hugmynd er nýkomin fram, en það er að setja upp vatnskrana. Núna er vatnsskammtari við hliðina á kaffivélinni. Kaffivélin er beintengdi inn á vatnskerfið, þannig að ekkrt þarf að gera nema að setja kaffi í vélina og ýta á “play”. En til þess að fylla 15 lítra vatnsskammtarann þá þarf að bera vatn í könnum í gegnum allt eldhúsið. Munið bara að kaffikannan er tengd inn á vatnskerfið, þannig að það er lítið mál að setja upp einn krana til viðbótar…
Síðan er það línan. Á hverjum mánudegi er línan þrifin. Línan er einstaklega sniðug en í henni er hægt að halda mat heitum. Til þess að maturinn haldist heitur er hann látinn liggja í línunni en undir honum er vatn. Vatnið þarf að taka úr línunni einu sinni í viku og þrífa. Núna er enginn krani til þess að taka vatnið í burtu, þannig að því hefur verið ausið með desilítramáli upp í litlar fötur, gengið með það í gegnum eldhúsið til þess að sturta í vaskinn. Svona er þetta haldið áfram þangað til vatnið er orðið það lítið að nota þarf teskeið. Eftir það er gripið til tuskunnar til þess að ná allra seinustu vatnsdropunum. Eins og þið getið ímyndað ykkur tekur þetta langan tima og hefur tekið langan tíma í þessi þrjátíu ár sem virkjunin hefur verið starfrækt. Núna í sumar kom upp sú hugmynd að setja upp krana í botninn á línunni…
Margrét Öxnevad, hin margnefnda, sagði mér og Önnu Margréti góða sögu úr mötuneytinu. Það var fyrir svona 5-10 árum að það var alltaf fundur eftir hádegismat hjá konunum sem unnu í mötuneytinu. Þær voru að setja upp matseðilinn. Það er stefnan hjá mötuneytinu (já já, þær eru með stefnu) að hafa ekkert það sama í matinn í tvær vikur. Þannig að ef þú ert í mat í tvær vikur áttu aldrei að fá það sama. Gott og vel. Þessir fundir enduðu oft í rifrildi og veseni. Oft þurfti að hringja símtöl í þær konur sem höfðu staðið vaktina vikuna áður. Þær voru alltaf að rifja upp hvað væri í matinn og aldrei voru þær sammála. Þangað til einn daginn þeim datt í hug að skrifa alltaf niður hvað væri í matinn…
Maðurinn hafði skrifað í mörg þúsund ár, en konurnar í mötuneytinu byrjuðu á því fyrir fimm árum. Þessir fundir voru aflagðir jafnskjótt og tekin upp tveggja tíma pása. Engin fækkun á starfsfólki.
Mötuneytið kappkostar við að halda skýrslu yfir það hversu margir borða mat hjá þeim. Þannig geta þær séð hversu mikið er hægt að áætla á mann og spara með því hráefni. Þetta er líka til þess að rukka aðrar deildir innan LV eða senda reikninga til verktaka. Mjög sniðugt. Hér áður fyrr voru alltaf áðurnefndir bakkar taldir til þess að átta sig á því hversu margir borðuðu. Síðan var það starf “bakkakonunnar” að halda því saman hversu margir bakkar voru notaðir en mesta starfið var þó að telja þá sem ekki notuðu bakka, því það gera ekki allir. Oft endaði þetta starf með því að hlaupa á eftir körlunum út á bílastæði, spurja þá hvort þeir notuðu bakka eða ekki. Eins og þið sjáið hefur svæðið “bakkar” í mötuneytinu breyst mikið innan mötuneytisins. Metnaður…
Núna ætla ég að hætta að tala um mötuneytið, svo ég fái örugglega að borða þar aftur.