Bandaríkjamenn - leiðsögumaður - Svört föt - áfengi og koníak
Í gær komu heim til foreldra minna tvær bandarískar stelpur sem munu vera hjá okkur fram í vikunna, nánar tiltekið þá eru þær frá New Jersey (hvernig skrifar maður þetta, dem it!). Þetta er eitthvað verkefni á vegum Háskólans í Reykjavík þar sem þau unnu verkefni með krökkunum þar, anyway. Hvað veit ég. Ég er ekki alveg að ná þessu en hér er basic: þau unnu saman, hittust unnu meira saman og núna eru þau að djamma og ferðast um landið. Semsagt sniðugt. Veit ekki meira um þetta.
Þegar ég kem heim úr vinnunni í gær þá eru þær mættar þangað og þær eru alveg yndislegar (átti ekki von á því vegna uppruna þeirra, í raun var ég með mjög lágar kröfur). Ég fór í túristaleik með þeim eftir kvöldmat, fór inn um allt virkjanasvæðið, Þjóðveldisbæinn, Stöng, Gjánna, Gaukshöfð, Hjálparfoss og fleiri merka staði. Þeim fannst þetta svo magnað og gaman, mér líka. Ég get bætt því inn í núna að þær eru tvítugar. Ég vissi aldrei hver ég gæti komið því að þegar ég bjó til þessa frásögn í hausnum á mér, en núna er því bjargað.
Stelpurnar tvær ákváðu svo bara að skella sér á ball með mér (Svört föt munið og ég búinn að safna munnvatni), við fórum af stað og ákváðum að fara í partý til Atla og Steinunnar. Atli er þungavigtarmaður og vinnur sem gæslumaður fasteigna hjá hreppnum. Steinunn er jafn þung í skapinu og á vigtinni og vinnur sem sundlaugastjóri sveitarinnar, enda á hið nýja sameinaða sveitarfélag tvær sundlaugar og eina til viðbótar í einkarekstri. Stór störf á þeim bænum. Þar fengu allir koníaksstaup og bjór. Áður en við fórum gáfu mamma og pabbi Allison og þau þeim sitthvorn bjórinn. Þetta höfðu þær aldrei upplifað og þær héldu að við værum að gera grín að þeim.
Svo var komið í partýið, þar var helst talað um typpi og þá áttu bandarísku stelpurnar erfitt með að sitja undir. Við skiptum yfir í ensku og töluðum um mennsk typpi, tuttatyppi og fleira. Meira að segja var Anna Björk búin að hringja í mig og segja mér að hún hefði leynigest handa mér þegar ég kæmi og það var að sjálfsögðu dildó sem beið mín. Anna Björk er ekki það skörp með typpi að hún potaði typpinu í augað á sér. Ég greip tækifærið og jós úr viskubrunninum mínum og dreifði því húsráði mínu að það væri best að sleikja sæði í burtu ef það færi í augu fólks. Þá gat Atli (þungavigtarmaðurinn) ekki stillt sig og sagði sögu frá því þegar þeir lentu í vandræðum á Kynbótastöðinni og voru að taka sæði úr tudda. Oft vilja vera mikil læti og þeir verða ansi æsti. Aðgerðin gengur þannig fyrir sig að tuddinn er látinn hoppa upp á tunnu sem er íklædd húð af kú með hala og síðan er tekinn skítur og lykt af kú sem er yxna (gröð belja). Þá verður hann alveg vitlaus, út kemur einn og hálfur meter af pulsustykki (því meti hefur ekki verið náð á mínum skeiðvelli). Þá er gripið um vininn og hann settur inn í hólk sem er frekar stór og þungur enda ekkert smá skot. Í einu svona skoti er rúmur líter (heldur ekki verið toppað á skeiðvellinum mínum) þannig að við erum að tala um mikið magn gæðaefnis. Typpatilfærslumaðurinn var ekki það handlaginn í eitt skiptið að hann kom því ekki inn í hólkinn og sæðið sprautaðist út um allt og upp í augað á gæjanum. Honum sveið í marga daga en hefði líklega ekki gert það ef það hefði verið sleikt í burtu...
Blessaður maðurinn ber viðurnefnið sæðisaugað og gárungar segja að ef maður horfir vel inn í augað á honum má sjá sæðisfrumu bregða fyrir. Ég sel það nú ekki mikið dýrara en ég keypti það.
Eftir það var farið á Beggabar og byrgt sig upp af ódýrum bjór til þess að drekka á leiðinni. Við vorum búin að vera kannski tvær mínútur þegar við stóðum upp og ætluðum að fara. Bandarísku stelpunar skildu eftir bjórin og löbbuðu á eftir okkur, þegar út í bíl var komið og búið að fylla þá alla þá lít ég á þær tvær og spyr þær hvar bjórinn sé. Þær segja að hann sé inni á barnum á borðinu. Ég sagði þá bara eins og Stella í Orlofi sagði forðum:
"Viljið þið gjöra svo vel og ná í þá, þeim gæti verið stolið!" Þá eru bandarísk lög á þann veg að það er bannað að drekka í bíl og það sem meira er; bannað að hafa opnar bjórdósir í bílum, hvernig fara þeir með í endurvinnslu... Jæja, ekki minn hausverkur.
Skyndilega var hætt við að fara á Svört föt og ákveðið að fara á Útlagann. Þeim þótti þetta ansi furðulegt háttalag á öllum, enda búið að ákveða að fara á þetta ball. Á Útlaganum var margt fólk og strákarnir voru ekki lengi að spotta tvær útlenskar stelpur og þeim leið eins og drottningum. Fullt af strákum þarna, sætum, vel klæddum og allir herramenn. Enginn þeirra kleip þær í rassinn eða drógu þær út af dansgólfinu út af staðnum. Þær eru víst mjög vanar því að líkamar þeirra eru fyrir stráka að hafa hendurnar á. Þær voru einnig mjög hissa þegar þeir voru að tala við þær, buðu þeim í glas og spurðu þær út í hvað þær gerðu, framtíðarplön og allt slíkt. Þær voru alveg þrumulostnar. Hvar hafa svona strákar verið allt þeirra líf?
Þetta var pæling. En greyjin hvað þær litu illa út á dansgólfinu. Báðar að reyna dansa, en þær sögðu við mig að þær hefðu aldrei heyrt svona lög áður og aldrei komið í svona stemningu. Önnur stóð í báðar fætur eins og hún hafði verið negld við gólfið og hreyfði mjaðmirnar sínar réttsælis. Hin lyfti hnjánum til skiptis með opinn munn. Þær vöktu verðskuldaða athygli enda flestir sem hoppa, tvista eða hreyfa sig yfir höfuð í takt við tónlistina inni á staðnum.
Í morgun vaknaði ég með þær mestu hálsbólgur sem ég hef á ævinni upplifað. Ég á erfitt með að tala, öndun er hæg og ég get ekkert reynt á mig. Ég var vægast sagt eins og drusla þegar ég mætti í morgunmatinn og get ekki kyngt neinu, þannig að ég drakk bara Swiss Miss sem var rúmlega 80°C heitt, en hafði lítinn árangur. Pabbi fór og sótti koníak (Camus V.S.O.P) hellti því í glas (ekki staup heldur glas) og ég drakk. Ég varð strax mun betri en þið hefðuð átt að sjá svipinn á bandarísku stelpunum. Ég skal vakna á hverjum morgni með þessar bólgur ef ég sé þennan svip yfir morgunmatnum. Pabbi helti svo koníaki í pela handa mér svo ég gæti drukkið það í dag. Þá gátu þær ekki orða bundist og spurðu hvort að ég væri ekki að fara í vinnuna og af hverju ég væri að drekka koníak fyrir hádegi.
Þeim fannst það kaldhæðnislegt þegar ég fór af stað keyrandi í vinnuna, eftir koníaksstaup, en rétt áður höfðum við talað við morgunverðarborðið sameiginleg vandamál landanna eins og ölvunarakstur.