Skyndilegt djamm
Í gær gerðist það. Þegar ég var nýskriðinn fram úr hringdi síminn, þá var það Halli frændi með gríslingana tvo í göngutúr um hverfið. Hann vildi bara fá að vita svar við tveimur spurningum, hvort við værum heima og hvað við vildum úr bakaríinu. Ég og Vala höfðum vakað fram eftir nóttu, skiptast á að elda rétti og horfa á video. Bakarísmatur var því alveg kærkominn í morgunsárið. Eftir að við höfðum öll setið, étið og allir skipst á hamingjusömum fjölskyldusögum keyrðum við þau heim. Þetta var svo sniðugt og skemmtilegt að þetta verður að gerast aftur. Það væri jafnvel hægt að fara í aðrar fjölskyldur í ættinni. Sniðug hugmynd.
Síðan lá leið til þess að sækja bílalausa miðbæjarrottuna Héðinn til þess að fara í Kringluna. Keypti skírnargjöf handa Nonna frænda og Andreu. Man ekki alveg hvað við gerðum þar meira. Fórum síðan og sóttum Pétur, þetta endaði allt í vöfflupartýi á Hverfisgötunni. Pétur fór heim en Héðinn fór í vinnuna. Pétur kom síðan í dijon-kjúklingabringur hjá mér. Við rifjuðum upp Berlín og ég sagði Spánarsögur, í kringum þetta allt saman vorum við að ræða hvernig við myndum hafa það í Kaupmannahöfn eftir mánuð.
Pétur keyrði mig niður í bæ til þess að hitta Siddý, ég átti boðsmiða á Pravda þar sem var boðið upp á ókeypis áfengi, sem virkaði mjög vel fyrir mig og Siddý. Einhvern slatta af fólki hitti ég, man ekki alveg hverja og ekki, en þið sem ég hitti megið endilega “shouta út” hjá mér! Ég sem hélt að þetta gæti ekki versnað, boy was I wrong! Hlupum þaðan upp í Leiklistaskóla hjá Bjarna þar sem fjölskyldupartý. Staupaði þar nokkrum bjórglösum til þess að gera sig aðeins hressari og ómarkvissari í snúningum.
Ég og Siddý vorum svo farin af stað á Hverfis, held ég, nei það var Vegamót/Ölstofan, síðan 22 og svo Ölstofan. Hef heyrt það í dag að ég hafi verið í kossakeppni, kyssti einn og annan, þennan og hinn, aðalega voru þetta víst krakkar sem voru með mér í Versló. Núna bíð ég enn spenntari en áður yfir því að hafa reunion.
Dó síðan á Laugaveginum, mér skilst að ég hafi haldið í hurðarhúninn á Skarthúsinu, setið á veginum þegar Héðinn kom og bjargaði mér. Ég átta mig ekki hvort að ég hafi átt stefnumót við hann eða hvort það hafi verið tilviljun. Gisti síðan hjá Héðni og mikið var Sigga systir hans fegin þegar hún hélt að Héðinn væri að fá að ríða, held samt að hann hafi ekki fengið það.
Skemmtilegast var samt að vakna eitthvað svona um áttaleytið í morgun, ég þorði ekki að opna augun, því ég hélt að ég væri ennþá á Hverfisbarnum, enda man ég síðast eftir mér þar. Hélt semsagt að ég hefði bara dáið uppi í einhverjum sófa þar, núna væri búið að loka og svona. Fann það greinilega að ég var mjög fáklæddur og þess vegna velti ég því meira en lítið fyrir mér hvort að ræstingarfólkið væri mætt. Þegar ég opnaði augun var miklum létti af mér létt (getur maður sagt svona). Sofnaði svo aftur og svaf fram
Ég og Anna Vala settum svo Evrópumet í að mæta hress í skírnarveislu nokkru síðar. Okkur fannst samt verst að ekki var neinn fordrykkur, enda vorum við bæði að þjást af vökvaskorti. Eftir tvo tíma voru hlaðborðin loksins opnuð. Eftir að hafa móðgað stelpuna sem stjórnaði drykkjunum, með sjálfsafgreiðslu og þambi, var farið í röðina að kökunum og heitu réttunum, enda vorum við hvort í skapi fyrir sykur. Í röðinni var ég með svolítil skemmtiatriði sem varð til þess að fólk fór að hlæja að mér.
Skondið samt svona í ættarmótum, tvær ættir að hittast og margir í fyrsta skipti. Ættin mín hreiðraði fljótlega um sig út á svölum, enda var gott veður og heitt inni. Gárungar myndu kannski segja að við lifðum bara of glatt, reyktum flest og þyrftum frískt loft út af þynnku. Um það vil ég ekkert segja, en við vorum semsagt þarna á pallinum. Gunna, mamma hans Nonna frænda sagði sögur frá því í Denn þegar hún var að vinna á Hressó, ásamt nýjasta slúðrinu af fræga fólkinu, hún var einmitt líka svo vel að sér hvað var að gerast á níunda áratugnum og allt þetta var svona skemmtilegt. Jón Þór, pabbi hans Nonna frænda, er hommi og var mættur þarna með manninum sínum. Einstaklega skemmtilegar stundir þegar við stóðum þarna þrír hommarnir, staddir með fullt af hommahækjum eins og Gunnu, Önnu Völu og fleirum. Flestir ættingjarnir úr hinni fjölskyldunni voru ekki að skemmta sér jafn vel yfir þeim sögum og lifnaði sem átti sér stað þarna á pallinum, við vorum því eins og hundar, búnir að merkja okku svæði.
Gæti ekki lifað án ættingjanna á svona þynnkudögum!