Frá því síðast
Fyrir tveimur vikum datt mér aldrei í hug að ég ætti eftir að:
- drekka púrtvín með sambýliskonunni minni bæði á Hringbrautinni í Reykjavík og á (c)Anal (s)Treet í Manchester.
- vakna upp við það á miðri nóttu að fellow-sumar-fluffa læddi hendinni niður magann á mér, læsti sér í bringuhárin og dró sér upp að mér. Svona til þess að sofa betur eða eitthvað.
- skilja símanúmerið mitt eftir hjá afgreiðslumanni Café Neró á Heathrow flugvelli.
- taka leigubíl í skuggalegt hverfi Manchester og þegar leigubifreiðin stöðvast fyrir framan stórt hús, tek mig til við að kveðja Ólöfu og leigubílstjórann, þegar sá síðarnefndi galar upp með sér: "..and you have a naked fella waiting for you!" - ekki verða of spennt lesendur góðir, þetta var bara hann Héðinn sem hafði heyrt í bíl fyrir utan húsið. Líklega leit hann út fyrir að vera nakinn af því hann var í kremlituðum náttbuxum og dansinn hefur líklega verið þegar hann þurfti að bera fyrir sig hendur til þess að stöðva glampann á glugganum.
- afþakka ferð til Dóminíkanska lýðveldisins með fyrrum ást lífs míns. Bara við tveir, á þeim forsendum sem ég kýs. Fyrst var ég svo upp með mér og ánægður. Svo varð ég bara reiður.
- legið upp í rúmi með krampa í maganum þegar vinkona mín sagði mér frá klósettferð sinni síðustu helgi.
- vera "sagt upp" með sms-i. Og sagt frá því hér.
- eyðileggja tveggja mínutna þjóðarþögn í Bretlandi með hjáp Héðins. Okkur tókst þetta með því að arka inn gjammandi á skrifstofu skólans hans þar sem á að giska 40 manns stóðu lútnir í höfði og skoðuðu skó hvors annars. Leiðinlegt að segja frá því að það tók okkur rúma mínutu að við áttum að þegja..
Innskot: Þessi tveggja mínutna þögn er haldin til minningar um alla þá sem hafa látist í stríðum. Seinna á djamminu þótti það ekki fyndið þegar ég sagði söguna og útskýrði að við Íslendingar værum auðvitað ekkert að halda svona árlega þagnir. Þegar við færum í stríð þá færum við bara í stríð við breska heimsveldið og við hefðum alltaf unnið. Hverra væri að minnast? - Ég fékk ekki bros, hvað þá glott fyrir þennan smellna brandara. Enginn Breti þekkir "the Cod wars"...
- stolist inn á karlaklósett veitingastaðar með kvenmanni, afklæðst, sýnt á mér þjóhnappana og brugðið mér í búning til skemmtunar fyrir okkur bæði.
- rekast á sæta strákinn í flugvélinni á leiðinni heim, daginn eftir á Lækjartorgi, daginn eftir það á Laugarveginum en síðan þá hefur hann gufað upp. En hafið ekki áhyggjur, Sigga systir þekkir kauða. Hann er nefnilega í landsliðinu í dansi. Var ég búinn að segja ykkur að ég er Íslandsmeistari í dansi? Það sem börn nú til dags fara á mis við mikla dansmenningu sem var hér upp á sitt besta í gamla daga.
- ráðleggja ykkur að fara ekki með Lovísu að versla að degi til og enda á djamminu um kvöldið - með innkaupapokana. Ekki misskilja mig, farið öll að versla með Lovísu en haldið innkaupapokunum og djammi síðar um kvöldið alveg aðskildu. Ég hef hana sérstaklega grunaða um að plata fólk "að rétt aðeins kíkja" í AnnSummers. Það nefnilega endar með því að hún verslar ekkert en þú gengur út með fullan poka af gotterí. Á djamminu veitir pokinn svo mikla athygli að það verður vandræðalegt. Ég tala nú ekki um ef þú ert umkringdur vinahóp á skítugum karíókíbar þar sem vinahópur sem samanstendur af Írum og Skotum vilja endilega fá að kíkja ofan í pokann hjá þér...
- afþakka boð um þríkant um miðja nótt. Röddin hinu megin línunnar vildi ekki gefa sig og bauð mér því að velja sjálfur þriðja aðilann, af lista.
- staðið á gangbraut Suðurgötunnar, bíðandi eftir grænu ljósi, þegar drullug, mannhæðar stóra gusan...
- verið boðið út að borða á Tapas
- búið til jólakonfekt fyrir jólin, notað til þess Amaretto, Beylis, Grand Mariner, koníak, marsípan, núggat, toblerone, skeiðar, hvítt, ljóst og dökkt súkkulaði, nokkra einnota hanska, möndlur, hunang, kókosmjöl og allt allt allt of lítið af þolinmæði.