Sá er árla rís verður margs vís
Klukkan hálf sjö í morgun sagði líkaminn mér að hann væri ekki lengur þreyttur, það er langt síðan að líkaminn minn vaknaði á undan sálinni. Yfirleitt er það sálinn sem er að berjast við líkamann um að koma sér fram úr. Í morgun var því öfugt farið, líkaminn var búinn að troða sér í sturtu áður en að sálin vaknaði. Síðan var kveikt á Bítinu og hlustað á fyrirsagnir dagsins, ég varð margs vísari á meðan ég stundaði hinar ýmsu leikfimiæfingar. Ég til dæmis horfði á Opruh í fyrsta skipti á sunnudaginn var hjá Kjánanum, mikið er þetta merkilegur þáttur. Þangað kom einhver söngvari sem ég man ekki hvað heitir en hann er með svakalega magavöðva – galdurinn er víst 200-300 magaæfingar á dag, þannig að ég var ekki lengi að leika það eftir, vonandi höldum við því áfram á morgun. Því næst tók við tölvuvinna, tölvupóstur og fleiri óunnin verk. Eftir staðgóðan morgunmat og tvo lítra af vatni var lesið sér til um umhirðu húðar karlmanna, heilbriðga lífshætti og annað sniðugt.
Þá reyndi ég að hafa samband við annað fólk, en Unnur Aerobik kennarinn minn, Ragnar, Ási, Þóra Gerður, Þórður leigusalinn minn, mamma og pabbi, Íris Ann, Vigdísi, Ásta, Ingigerður eða Addi svöruðu engin! Hvernig væri að vakna svolítið snemma fólks! Fór þess vegna í stutta heimsókn til Freyju frænku og fór með bílinn á bílaþvottastöð. Endaði svo eins og venjulega – fyrir hádegi nota bene á Segafredo til þess að komast á netið og fá mér kaffi.
Fann einstaklega skemmtilega færslu sem ég skrifaði á tölvuna mína um borð í flugvélinni á leið til Kaupmannahafnar í síðasta mánuði þegar ég fór að heimsækja Ása og hélt svo áfram til Barcelona. Skemmtileg tilviljun að ég skuli skrifa núna um morgun þegar ég skrifaði einnig um morguninn sem ég upplifði á leið til Leifsstöðvar og morgunflugið mitt til Köben.
Morgunn í Leifsstöð
Ég og Óli forseti mættum á sama tíma í Leifsstöð í morgun. Hann var með einkabílstjóranum sínum, ég var með Völu systur. Vala systir var ekki jafn fín í taujinu og bílstjórinn hans Óla, en ég sló Óla við, nokkrum sinnum. Margfalt glæsilegri.
Eftir einstaklega stutta og ljúfa innritun var það öryggisgæslan. Ég er búinn að fara í gegnum nokkur öryggishlið á flugvöllum í Evrópu, ekki marga, en nokkra. En þarna sá ég sætasta starfsmanninn. Langaði að kasta mér á gólfið með yfirlýsingum um sprengju í Flugstöðinni eða vonaði að einhver hefði laumað vafasömum hlut í farangurinn minn. Hvorugt gerðist, ég er nefnilega gunga eldsnemma á morgnanna. Heppni að ég tók morgunflug en ekki síðdegisflug.
Leifsstöð græddi mjög vel á mér, verslaði nokkur raftæki, sælgæti, filmur, rafhlöður, tannbursta, krem, krem, krem, krem og lykt. Mátaði nokkur gleraugu en kaffiþyrstan bjargaði mér frá því að hafa keypt mér þau sem mér líkaði mjög vel við. Fékk svo soðna mjólk en ekki flóaða í Lattinn minn. Ég hefði betur sleppt kaffinu en keypt gleraugun, muna það næst.
Tókst ekki að kaupa gjaldeyri í bankanum, 400 Japanir og Evrópubúar voru að fá Tax-Free endurgreitt, ég blóta því núna, en ekki þegar ég kem heim frá Köben.
Fékk gott sæti í flugvélinni, sæti 4A. Autt sæti við hliðina á mér, síðan situr strákur. Hann er líklega 30 ára gamall. Mér finnst gaman að horfa á hann. Hárið er dálítið sítt og hrokkið eða liðað, veit ekki hvort. Hárið er dökkt og það eru augun líka. Nasaholurnar hans eru alveg hringlaga, báðar tvær. Hann er frekar grannur með sterklega fingur. Hann vinnur líklega einhverja útivinnu. Húðin er gróf og illa hirt. Hann fer greinilega í ljós og hann reykir örugglega. Æðarnar í kinnunum eru rauðar og auðsjáanlegar. Lærin eru sterkleg en jafn breið frá mjöðmum niður að hnján, ólíkt mínum sem mjókka niður. Gallabuxurnar eru flottar, örugglega ekki keyptar á Íslandi, þessi tíska er ekki heima. Ætli hann búi í Danmörku vegna náms? Hann hefur rakað sig síðast fyrir tveimur dögum síðan, hann er ekki með hraðan skeggvöxt. Það vaxa þó hár út úr fæðingarblettunum sem hann hefur á hálsi og andliti. Skórnir hans eru gamlir og slitnir. Hann hefur burstað þá með naglabursta og heitu vatni í gærkvöldi. Líklega hefur hann verið í þeim á djamminu um helgina.
Ská á móti mér sitja nokkrir Arabar. Þeir eru frekar sætir, myndi samt ekki vilja sofa hjá þeim. Hugsa ósjálfrátt til Hamsa. Hvað var ég að hugsa? Fyrir framan mig sitja þrjár sænskar vinkonur. Þær eru ótrúlega fallegar. Mig langar rosalega að reyna við þær. Þær voru fyrir framan mig í innritun og einnig í landganginum. Reyndi að brosa við þær, en kunni ekki við að reyna við þær. Fannst það einhvern veginn rangt, eins og það væri ekki það sem heimurinn ætlaðist til af mér. Eftir að maður kemur út úr skápnum þá búast allir við því að maður sé bara hommi til eilífðar. Það myndi eyðileggja mömmu mína ef ég myndi svo hætta við að vera hommi, pabbi yrði líklega svekktur líka, myndi samt skipta hann minna máli. Nei Gulli, vertu einbeittur, ég reyni að einbeita mér að strák/stelpu parinu sem situr fyrir aftan mig með eitt tveggja ára barn. Barnið grætur og er búið að gráta síðan að flugfreyjan bauð það velkomið um borð. Ofan á allt saman eru þau að rífast.
Í kallkerfi flugvélarinnar er verið að tilkynna að tollfrjáls varningur verður brátt í boði til sölu. Ég ætla að fara loka fartölvunni minni, vista þessa færslu og fara máta treflana sem eru í boði.
Þetta er reyklaust flug með engar karlkyns flugfreyjur, næst ætla ég að biðja um það samhliða því þegar maður pantar sérfæði.